Нұрлыхан Айтова Періште шәрі Ай шалқалап, жылайды Көбесін дию-түн сөккен. Тілік тінін ұсынбады Күн көктен, Көптен. …Кеп-кетті тағы бір көктем. Сұқтанған, сұғын қадаған Қара түс кесірлі әрі. Сыңсиды ай, сырым – садағаң, Тегіс кеш әні. Пері түс, пенде милыны Арбады періште шәрі. Бүгін де бұлаудай көзі Ай бүк түсіп, бұғынды. Құзыреттіден батып кім сұрайды Құныңды?! … Әрі қарай оқу «Күркірімен жасынды найзағайдың…»